Een lege stoel kan een vervanger zijn voor een abstract persoon, een plaats, een symbool of ding. In het algemeen helpt een lege stoel de protagonist contact te maken met waar de stoel voor staat en kan deze gevoelens en woorden losmaken die nodig zijn voor het proces van de protagonist.
De plaats in de ruimte van deze stoel kan van grote betekenis zijn voor de onderliggende gevoelens en de onuitgesproken boodschappen van de protagonist. Soms heeft de lege stoel zoveel kracht en kan het zo iets angstaanjagende voorstellen dat de protagonist de andere kant op moet kijken of een stap terug moet doen, voordat het mogelijk wordt in gesprek te gaan.
Soms is het nodig om rolwisselingen te doen met de lege stoel. Hierdoor worden antwoorden gevonden en de kwesties die spelen belicht. Conflicten die in de persoon spelen ontwaren zich.

Spiegelen is een manier om de protagonist zichzelf te laten zien in de opgebouwde scène. Iemand uit de groep of de hulpego neemt de plaats is van de protagonist en de protagonist kijkt als koorlid naar zichzelf in de scène. Het is bijzonder nuttig in situaties waarin bijvoorbeeld het effect van lichaamshouding of uitstraling een grote rol speelt. Degene die spiegelt kan worden gevraagd om iets te overdrijven, om de protagonist uit te dagen om de gevoelens in de scène naar de juiste proporties terug te brengen.
Moreno zei dat het belangrijkste doel van deze techniek is “het provoceren en shockeren van de protagonist om die in beweging te krijgen”.