Autopsychodrama
In psychodrama kunnen we zaken in werking zetten door een scène op te bouwen. We krijgen hierdoor contact met het onderwerp wat speelt bij de protagonist.
Een auto-psychodrama is persoonlijke scène die altijd bij de protagonist in werking is. Een simpel voorbeeld is altijd als eerste aan de beurt willen zijn of altijd iets willen uitzoeken. Voordat het psychodrama is begonnen is het dan al begonnen. Vaak komt dit thema in het spel weer terug maar je kunt ook kijken naar de beginvraag van het groepslid, die eigenlijk steeds impliciet gesteld word aan de groep en aan de regisseur.
Meestal zijn een of meer auto-psychodrama’s in een paradoxale knoop met elkaar verbonden.
Door in te gaan op de eerste kreet “ja, ik wil wel” ga je als groep mee in een autopsychodrama. Je moet dan uitkijken dat er eigenlijk geen vraag is of de vraag al beantwoord is door ja te antwoorden. zie ook “acthunger”
“Het is allemaal terug te voeren op een oorspronkelijke krenking. Je bent wie je bent in het leven omdat je op zeer jonge leeftijd iets hebt meegemaakt. Het schijnt je karma te zijn om terug te keren naar de plaats des onheil zogezegd, telkens weer. Alsof je het op de een of andere manier teniet wil doen. Maar het enige wat je doet is het herhalen. Het oudste patroon in de menselijke natuur. Het heeft met niet-voelen te maken, met het leren om niet te voelen omdat het te pijnlijk was om te voelen. Je afsluiten is ontkenning, de ontkenning die nodig is om te overleven. Maar, wanneer je het verleden ontkent dan ben je gedoemd het te herhalen.Een patroon als dit kost voortdurend energie en zuigt alles in zijn zwarte gat, als het niet wordt aangepakt ” (pjs)