Surplus Reality

surplus reality
Acteren vanuit het eigen leven brengt het proces op gang van wat Moreno noemt “de surplus reality”. Hierbij kan de protagonist ervaren in een alsof (as-if) ervaring hoe zijn/haar gewenste werkelijkheid is.

Mensen hebben de mogelijkheid uit hun eigen realiteit te stappen en te ervaren hoe het is om bijvoorbeeld even naast het pakket zorgen te staan of bevrijd te zijn van een last. Het lichaam, de geest alles kan meedoen in deze “extra wereld” die we blijkbaar in ons hebben. We kunnen doen alsof het zo is.
Pijnlijke of onmogelijke taken in het leven die mogelijk dagen of jaren hebben geduurd, zijn in enkele minuten aangepakt via de “als-of” mogelijkheid van surplus reality, het mogelijk makend voor de protagonist om even de verlossing te ervaren, die ze zichzelf altijd verboden hebben.
Actuele gebeurtenissen of metaforen die door een protagonist worden gedeeld zijn altijd subjectief en daardoor een vorm van surplus reality of fantasie.
Een deel van de rol van de director -in het bijzonder in de afrondingsfase- is te faciliteren dat het ego herstel plaatsvindt door de integratie van de persoonlijke waarheid” en de “wenswereld” van de protagonist. Die moet zijn/haar eigen waarheid hierin vinden op een subjectieve manier: dat wat nog nooit is gebeurt maar wel naar verlangd, voor gevreesd of over gefantaseerd is.