Psychodrama filosofie

Psychodrama, zoals het ontwikkeld is door Jacob Moreno, is in de eerste plaats een zienswijze op menselijk gedrag. Psychodrama gaat ervan uit dat de mens een spontaan en creatief wezen is en mensen zich willen verwezenlijken binnen de context van hun situatie.

Dat wil zeggen: mensen passen zich niet domweg aan, maar vragen zich af wat zinvol is. Spontaniteit en creativiteit zorgen ervoor dat mensen zich altijd kunnen aanpassen aan nieuwe situaties of oude situaties in een ander perspectief kunnen krijgen.

Psychodrama ziet de mens ook als drager van een rol. De rol van student, hoogleraar, vader, dochter, werknemer, werkgever, huisvrouw, macho, partner, etc. Problemen kunnen ontstaan doordat een bepaalde rol niet kan worden ingenomen of bepaalde rollen niet in een persoon naast elkaar kunnen bestaan.

Als agogische en psychotherapeutische werkvorm / methode:
Psychodrama bevordert het vermogen van de deelnemers om zowel persoonlijk als beroepsmatig creatiever met situaties, met anderen èn met zichzelf om te gaan. Psychodrama is in essentie: deelnemers helpen om via het uitspelen van situaties tot een betere integratie te komen van gedragsimpulsen die verwarrend en ongewenst gedrag doen voortduren en creativiteit blokkeren.

Binnen de veilige context van een oefengroep wordt door precieze technieken op nauwkeurige wijze vorm gegeven aan de impulsen van de speler. De relatie tussen de impuls en het gedrag wordt hierdoor waarneembaar. In spel kan het gedrag bovendien zo vaak als nodig herhaald worden. Daardoor wordt het effect van het gedrag zichtbaar en ook voor de speler zelf een te vatten realiteit. Deelnemers kunnen experimenteren met oud en nieuw gedrag. De diverse technieken helpen hen om zich steeds zuiverder af te stemmen op hun wensen en de situaties waarbinnen zij deze wensen willen realiseren. Zij winnen daarmee opmerkelijk aan sociale en communicatieve vaardigheden.