Enactment

enactment / omzetten in actie
In een psychodrama worden deelnemers aangemoedigd om hun innerlijke wereld en hun ervaringen met anderen door dramatisering, rollenspel en zelfexpressie te laten zien.
Door iets in een in scène neer te zetten of te laten zien wordt dit duidelijker dan met woorden alleen.
Veel psychodramaturgen geloven dat de speciale mogelijkheden die psychodrama biedt, zit in het feit dat zowel verbale als non-verbale communicatie wordt gebruikt (Polansky & Harkins, 1969).
Acteren vanuit het eigen leven brengt ook het proces op gang van wat Moreno noemt “de surplus reality”. Hierbij kan de protagonist ervaren in een alsof (as-if) ervaring hoe zijn/haar gewenste werkelijkheid is.

Het moet duidelijk gezegd worden dat het waardevolle “acting out” in een psychodrama beperkt is tot de therapeutische setting. Moreno was daar helder over: irrationele, ongecontroleerde “acting out” in het leven zelf is schadelijk voor de cliënt en de omgeving en is totaal iets anders dan de gecontroleerde, helende enscenering in een psychodrama waarbij de director een regisserende rol speelt.