Catharsis
“Zuivering (reiniging, loutering) van gevoelens in emoties door een ervaring die uitgevoerd wordt door anderen, met name in drama/toneel”
(Aristoteles, Poëzie 6).
In psychodrama wordt de catharsis niet gezien als een einde op zichzelf maar als een betekenis geven aan een einde. Moreno verruimde de oorspronkelijke etymologische betekenis van catharsis door niet alleen het loskomen en het verlichten van gevoelens maar ook de integratie en ordening daarvan. De functie van een catharsis in psychodrama is dus niet alleen het losmaken van gevoelens maar ook het integreren van wat losgekomen is.
Onverschillig wanneer de catharsis plaatsvindt, tijdens de warming-up, in de actiefase, de afronding of in de sharing, moet het niet alleen gezien worden als het hoogtepunt of optelsom van de sessie. Ook niet als het belangrijkste element van het psychodrama.
Inzicht en catharis moeten samen opgaan. De protagonist moet begrijpen wat hij voelt en voeling hebben met wat hij begrijpt.
Inzicht in psychodrama gaat, in tegenstelling tot sommige klassieke psychoanalytische methoden, niet door verbale duidingen maar door uitspelen. Actie-inzicht is het resultaat van verschillende vormen van leren: via het lichaam, cognitie of catharsis in het spel.
Psychodramaturgen faciliteren nieuwe inzichten door middel van dubbelen, rolwisseling of andere psychodramatechnieken om integratie van het emotionele, het cognitieve, de verbeelding, het gedrag en interpersoonlijke leerervaringen te bevorderen.
Actie-inzicht kan voorkomen als een plotselinge ontdekking: “Oh, ineens begrijp ik het”. Het inzicht is niet alleen cognitief, maar een verschuiving door ervaring en een verandering in bewustzijn en begrip.